The Epitome Of Love

Chapter 19: Hopeless Case

"Sasama ka ba? Pupunta na lang kami ng mall tapos hangout tayo sa lounge. Dun tayo mag-review."

"Sige, Sasama na lang ako." Sagot ko.

"Tapos bar tayo pagkatapos don." Dagdag pa ni Trinna.

"Gaga! Edi nalimutan mo yung inaral mo." Sagot ni William.

"Onti lang naman. Matagal na rin huling bar natin eh." Sagot ni Trinna.

"Tara." Sagot ko.

"Oh? Hindi ba magagalit si Zach?"

"Hindi yan. Tsaka gusto ko rin umalis. Ayaw ko sumama sa dinner nila Daddy."

"Tara na! Si Kendie?"

"Susunod na lang daw sa mall."

Sumakay kami sa sasakyan nila Trinna. Finals na namin in two days kaya gusto namin na sabay-sabay mag review para rito. Gusto ko rin tumakas doon sa dinner nila Daddy at Tito Arturo.

"Nag-away kayo ng Daddy mo, Ano?" Tanong ni William.

"Nako! Obvious naman sa mukha niyan." Sagot ni Trina.

"Si Dad kasi parang ewan. Gusto akong ipakausap kay Charles. Eh alam niyo naman na bwisit ako sa animal na yon!"

"Kaya pala gusto rin mag-bar." Biro ni William.

Mga 15 minutes ay nakarating na kami sa mall. Sinabihan namin si Kendie na sa usual spot na kami magkita. Nag-order na kami for snacks.

"Oo nga pala! May nagtatanong sa akin na kilala ni Tita kung pwede ka daw ba na mag model. May show daw kasi sila." Kwento ni William.

"Kailan daw? Bigay mo na lang email ko sa kanila. Baka kasi may pasok tayo non."

"Sige. Oh eto na pala si Kendie." Turo niya sa kaka-pasok pa lang na si Kaibigan namin.

Nag-kwentuhan pa kami bago pumunta sa lounge sa may mall. Binigay ko yung membership card ko at nakapasok kami agad.

Kilala na rin ako dito dahil lagi akong dito nagpupunta pagkatapos ko mamili o mamasyal.

Binigyan kami ng isang cup ng kape at nag-simula na rin kami mag-review for exams.

Nag-stay kami sa lounge ng mga dalawang oras. Pagkatapos non ay nag-punta na kami sa Oasis.

Ang tito ni Trinna ang may-ari ng bar na ito. Kaya pinapapasok na kami dito palagi. Nag-order kami ng tig-iisang baso ng c.o.c.ktails.

"Para sa mga anak na kailangan may mapatunayan!" Sigaw ko.

Mabilis kong sinimsim ang inumin ko. Nakaka-tatlong baso na ako ng c.o.c.ktail. Sila naman ay dahan dahan na iniinom iyon.

"Addie." Dinig kong may tumawag sa akin sa mula sa likod ko.

"Dad? What the hell are you doing here?" Masungit kong tinanong.

"I am here to pick you up. You go home and change your clothes."

"No."

"Sasama ka ba ng maayos o gusto mong mapahiya dito?"

"Fine!" Padabog akong tumayo.

Pagkasakay ko ng sasakyan ay nag-text ako sa mga kaibigan ko. Nag sorry ako dahil umalis na lang ako.

"Bawasan mo iyang lipstick mo."

"Ayoko."

"Umayos ka, Addie."

Sumunod na lang ako kay Dad. Baka bulyawan pa ako dito sa sasakyan. Si Mommy naman ay katabi ko. Nako! Maka-graduate lang talaga ako.

"You fix yourself. Kakausapin natin sina Arturo at Charles. Wag mo kong ipahi—."

Paalala ni Dad.

"Wag kitang ipahiya sa harap ng mga tao." Matabang kong sagot.

Sumunod na ako pagkalabas nila ng sasakyan. Hinanda ko ang sarili ko. Kahit ayaw kong sumunod kay Daddy, kailangan kong gawin ito.

"Adrianna! How are you, hija?" Tanong ni Tito Arturo sa akin.

"Have a seat." Turo ni Tito Arturo sa mga bakantenv upuan.

Hinayaan ko lang na mag-usap sila Daddy, Mommy, at Tito Arturo. Nasa tapat ko ngayon si Charles pero kahit na ganoon ay hindi ko siya ginustong tingnan.

Buo na ang loob ko na hindi ko na siya babalikan. Hindi ako papayag na pati relasyon ko sa boyfriend ko ay papakialamanan pa nila.

"Malapit na kayong grumaduate, Right?" Tanong ni Tito.

"Yes, Tito. After the finals, I'm all good."

"Malapit na pala ang graduation nila. Baka pwede na natin simulan ang pagpaplano, Leo?"

"Oo nga, Pwede na siguro." Sagot naman ni Daddy.

"Wait, What plan, Dad?"

"That we're getting married, right?" Satsat ni Charles.

"Addie." Matigas na sinabi ni Dad.

"No, Dad! You can't stop me from making decisions for myself."

"Maybe she is just surprised, Leonardo. Let's give her time." Sagot ni Tito Arturo.

"No! I don't need time! No ones getting married." Sabay walk-out.

Sumakay ako sa isang taxi at nauna ng umalis sa restaurant. Kung hindi ko napigilan ang sarili ko kanina ay malamang nag-eskandalo na ako doon. Nag-pupuyo ako sa galit. Magpapakasal? Ni ayaw ko nga makasama yung animal na yon!

Pagkarating ko ng bahay ay diretso ako sa kwarto. Naligo ako para mabawasan ang init ng ulo ko. Hindi ko maisip kung bakit ganito ang trato sa akin ng tatay ko.

Tinatawagan ko si Zach pero wala talagang sumasagot. Nagkulong ako sa kwarto hanggang sa marinig ko ang malalakas na katok sa pintuan ko.

"Adrianna! You open this door!" Dinig kong sigaw mula sa labas.

"What again, Dad?"

"You are so controlling, Dad! Pati ba naman personal kong buhay hawak mo pa rin?"

"Because you are so irresponsible. Sa tingin mo may mangyayari sayo kung hindi kami ang magdedesisyon para sayo?"

"I can decided for myself, Dad! I am 20 years old for God's sake, Dad! Bakit ba yan na lang lagi ang iniisip niyo sa akin? Lagi nalang."

"I am your father, Alam ko ang makakabuti para sayo."

"Kahit na hindi ako masaya? Kahit na hindi ko gusto ang pinagagawa ninyo sa akin? Why are you doing this to me, Dad?"

"Addie." Pagpapakalma sa akin ni Mommy.

"No, Mom. Matagal ko ng nararamdaman ito. Is this still about what happened three years ago, Dad? Yun pa rin ba?"

Hindi makasagot si Dad pero sa tingin at kilos pa lang niya ay alam ko na agad ang sagot.

"That's it. It's still that. Dad, Hindi pa ba sapat na halos lahat ng pangarap ni kuya ako ang tumutupad?"

"Kasalanan mo kung bakit nangyari yun. If you just didn'—"

"Yes, Dad. If I just didn't leave that night. Kung sana sinunod ko na lang ang utos niyo. Kung sana hindi na lang ako nagpasundo kay Kuya, edi sana buhay pa siya."

"Anak, Leonardo! Tama na yan."

"Well, I'm sorry, Dad. Sorry kung yung inaasahan ninyo na tagapag-mana ng kumpanya niyo ay namatay dahil sa akin. I'm sorry, Sorry kung namatay si Kuya. Sorry kung ako ang nabuhay!"

"You're a hopeless case."

Naramdaman ko ang palad ni Daddy sa pisngi kong bigla na lang uminit. Pati ang luha ko ay tumulo.

"Get the f*ck out of my room! All of you! Get out!" Sigaw ko.

Umiyak ako, humagulgol. Kinuha ko ang bag ko para sa school. Nag-dala na rin ako ng mga damit at gamit ko. Hinintay ko lang na mas lumalim ang gabi.

Umalis na ako at dinala ang bag ko at sasakyan ko. Ayoko ng tumira sa bahay na iyon. Sa isang bahay na hindi naman ako tinuturing na isang anak. Ang turing nila sa akin ay isang malaking pagkakamali.

"Trinna?"

"Addie, Bakit ganyan ang boses mo? Anong nangyari?"

"I-I need a place to stay."

"You can come here. Nandito ako sa condo ko. Dito ka na lang."

"Okay, I'm going. Thank You!"

"Mag-iingat ka. Aantayin kita sa lobby, okay? Drive safely."

Habang nag-mamaneho ako ay patuloy pa rin ang pag-tulo ng luha mula sa mga mata ko.

"Addie." Niyakap ako ni Trinna nang makapasok na ako sa lobby.

Pinakuha ni Trinna ang mga gamit na dala ko at pumunta na kami sa loob ng unit niya.

"Anong nangyari?" Tanong niya nang i-abot niya sa akin ang baso ng tubig.

"Dad. He wants me to marry Charles."

"What? Ano sabi mo?"

"I said that I don't want to do it. He still somewhat blames me for what happened to Kuya Oscar."

"My, God! You're okay now. Dito ka na sa akin. You can stay here as long as you want."

"Thank You, Trinna."

Inayos niya ang isang kwarto sa unit niya. Pinapasok niya ako doon at inayos ko na ang gamit ko.

I guess I am really a hopeless case. Hanggang ngayon sinisisi pa rin nila ako sa nangyari dati. Hindi ko ginusto ang mga nangyaring iyon.

—————————————————

A/N: Hi! I'm so sorry I wasn't able to update for so long. I have been very busy and didn't get the time to update. Thank You the 13k! ❤️